PSİKOLOGLAR DEVREYE GİRMELİ

6 Şubat günü; gece 04.17 ve ertesi gün 13.24’de ülkemiz,  7.7 ve 7.6’lık 2 şiddetli bir deprem hissetti.

Yaşanan bu doğal afet sonrası yaralar hızla sarılmaya devam ediyor.

Devletimizin tüm kurumları ile beraber 81 milyon akın akın depremden etkilenen 11 ile seferber oldular.

Can pazarının yaşandığı sarsıntı 40 bin küsur canın yitirilmesi ve bir o kadar da yaralanan vatandaşlarımız oldu.

Yaşam bir anda durdu ve Türkiye’nin tek gündemi deprem oldu.

Ne siyaset, ne spor, ne ekonomi, ne de farklı farklı etkinlikler. Bir anda herkes yaşamına bir virgül atarak ne yapabiliriz çabası içine girdiler.

Yardım seferberliği akın akın deprem alanlarına ulaşmaya ve bir tuğlada ben kaldırırım telaşındaydı herkes.

Tabi ki; bu manzara çok acı verici ve duygusallığın üst limite çıktığı bir durum.

Yüce rabbim; acıyla beraber metanet ve direnme gücü de bahşetti.

Enkaz altından çıkarılanlar; tekbir nidalarıyla ve de başı açık olan ablalarımızın da ilk işi başörtüsünü istemesi ve bence en önemlisi çocuklarımızın uzun saatler sonrası enkazdan çıkışlarında ilk olarak; ‘’Beni bir abla hem yemek verdi, hem de su içirdi aç değilim.’’ Demesi bizleri derin bir duygusallığa ve gözyaşlarımıza hâkim olamaz hale geldik.

Bu durumdan kim ne ders çıkartmak isterse o dersi çıkartsın bence.

Evet, hayat devam ediyor ama bu süreci bence psikologlar ele almalı ve okullardan başlayarak herkese destek sağlamalı.

İnanın her evde bir acı var.

Deprem 11 ili etkisi altına aldı ama geri kalan tüm illerde bu durumda yataklarında rahat uyuyamaz ve deprem fobisi oluştu.

İnanın gece uyuduğumuzda yataktan bir yandan diğer yana döndüğümüzde bile telaşlanıp uykumuzdan kalkıyoruz.

Kahramanmaraş ve Hatay’da sayısız artçı sarsıntı yaşanıyor.

Orda bulunan canlarımız; bir taraftan enkaz çalışmasından gelecek haberleri beklerken diğer taraftan da yaşanan sarsıntılarda kendi canını korumanın derdinde.

Çok büyük sınavdayız.

Birlik ve beraberliğimizle bu durumdan ders çıkartıp yaralarımızı bir an evvel sarmalıyız.

Bu aşamada ne siyasetten, ne ekonomiden, ne de spordan bahsetmek doğru olur.

Yaşanan bu doğal afetten hem fiziksel hem de psikolojik olarak normale dönme çabasında olmalıyız.

Pusuya yatmış birileri gibi durumdan vaziyet çıkartmak kimin işine yarayacak acaba…

Biz düşmanlarımızı biliyoruz da; içimizdeki düşmanlarında fikriyatını bu sebeple öğrenmiş oluyoruz.

Yüce mevlamdan gelecek her türlü sıkıntılara iman etmiş ve boyun eğmişlere ne diyebilirsiniz ki?

İslamiyet’in esası olan ayrımcılık yapmamak ve yardımlaşmak duygusu ile bir sıkıntıyı çözeceğiz inşallah. Yüzyıllardır ne düşmanlarla mücadele etti bu topraklardaki Müslümanlar.

Tek boyun eğdiğimiz ve iman ettiğimiz yüce Allah cc dertle beraber ferahlıkta verecektir inşallah.

Başta çocuklarımız olmaz üzere Milli Eğitim Bakanlığı tarafından eğitim veren okullarda en az 1 saat psikologlar eşliğinde deprem gerçeğini ve de normalleşme evrelerini yapmaları lazım.

Daha sonra da evde evlatlarımızın muhtaç olduğu annelere psikolog destek verilmeli.

Uykusuz kalan ve sürekli avize ve lambalara bakan annelerimizin durumu hiçte iyi değil.

Bizlere gelecek olursak da; biz ne derece etkilenirsek etkilenelim.

Ne evdeki annelere ne de çocuklarımıza psikolojik durumumuzu yansıtabiliyoruz. Tüm yaşananları içimize atıyoruz ve korkanlar varsa da korktuğunu belli etmemenin derdinde.

Evde televizyonlarda haber kanalları izlenilmiyor. Spor, çizgi film ve belgesel kanalları sürekli açık durumda.

Çocukları ellerinde de cep telefonları oyun oynayarak günü geçiriyorlar.

Psikologlar artık direksiyona geçmeli ve bu durumda neler yapılmalı hususunda depremzedelere destek olunmalı.

Yüce rabbim, bir kez daha böylesi bir büyük acıyı hiç kimseye yaşatmasın.